இறைவன் நமக்குத் தெப்பம் 10

பிறந்திருக்கிறோம். வாழ்கிறோம். வாழ்க்கை என்னும் கடலில் நீந்திக்கொண்டிருக்கிறோம். 

We are born. We live. We swim in the ocean of life.

கடலில் நீந்திக் கரை ஏறுவது கடினம். கப்பல் போன்ற மிதவையில் ஏறிக்கொண்டால் துன்பம் இல்லாமல் இந்தக் கரையிலிருந்து அந்தக் கரைக்குச் சென்றடையலாம் அல்லவா? 

It is difficult to swim across the ocean and reach the shore. If you board a float like a ship, you can reach from one shore to the other without suffering, right?

பிறவிக் கடலைக் கடக்க இறைவன் என்னும் மிதவையில் ஏறிக்கொள்ள வேண்டும். இறைவன் ஒரு தானியங்கி மிதவை. 

To cross the ocean of birth, one must board the float called God. God is an automatic float.

இந்த உலகில் வாழ்ந்தால், மீண்டும் மீண்டும் பிறந்து, வாழ்ந்து, இறந்துகொண்டுதான் இருக்க வேண்டும். 

If you live in this world, you must be born, live, and die again and again.

பிறவித் துன்பம்
Birth pains

பிறவி இன்பமா, துன்பமா? 

Is birth a pleasure or a pain?

இன்பம் என்று துய்த்து மகிழ்பவர்களும் இருக்கின்றனர்.

 

There are those who enjoy themselves in the name of pleasure.

இன்பம் அவர்கள் உள்ளத்தில் நிலைத்திருப்பதில்லை. துய்த்த இன்பத்தை மறந்துவிடுகிறோம். 

Pleasure does not remain in their hearts. We forget the pleasure we have experienced.

ஒருவன் பட்ட துன்பத்தை அவனால் மறக்க முடிகிறதா? பிறரால் பட்ட துன்பம்  நினைவில் உருத்திக்கொண்டே இருக்கிறது. எனவே உண்மையில் வாழ்க்கை துன்ப மயமாக இருக்கிறது, என்று முனிவர்கள் கண்டறிந்தனர். அதனால் "பிறவி வேண்டாம்" என்று கருதினர். 

Can one forget the suffering one has suffered? The suffering by others keeps on being etched in one's memory. Therefore, the sages realized that life is indeed full of suffering. Therefore, they thought, "There is no need to be born."

துன்பப்படும்போது, துன்பத்தைப் பொறுக்க மாட்டாமல், பிறவி இல்லாமல் இருக்க அருள்புரியுமாறு இறைவனை வேண்டினர். இந்த வேண்டுதல் பலன் தருகிறதோ இல்லையோ, துன்பச் சுமை குறைகிறது. 

When suffering, they prayed to God to grant them the grace to not endure suffering and to be reborn. Whether this prayer is fruitful or not, the burden of suffering is reduced.

இறைவன்மேல் பாரத்தைப் போட்டுவிட்டு, சும்மா இருக்கும்போது, துன்பச் சுமை குறையும். 

When you cast your burden on God and become idle, the burden of suffering will lessen.

உலகியிலிலிருந்து விடுபட வாழ்க்கைக் கடலை நீந்தும்போது, இறைவன் என்னும் கப்பலில் ஏறிக்கொண்டால், பிறவி இல்லாத இறைவன் திருவடி நிழலை நாம் அடையலாம். 

As we sail the ocean of life to escape the world, if we board the ship called God, we can attain the shadow of the unborn Lord.

இறைவன் அடி என்னும் தெப்பத்தைப் பற்றாவிட்டால், பிறவிக் கடலில் நீந்தித் துன்புறவேண்டியதுதான். 

If we do not take the raft of God's feet, we will have to swim in the ocean of birth and suffer.

இந்தப் பாடலில் பிறவியானது ‘பெரும் கடல்’ என்று உருவகம் செய்யப்பட்டுள்ளது. இறைவனது அடியைத் கப்பல் என்று  உருவகம் செய்யாமல் உணர்ந்துகொள்ளும்படிக் காட்டப்பட்டுள்ளது. எனவே இதனை ‘ஒரு  கூற்று உருவகம்’ (ஏகதேச உருவகம்) என்று இலக்கணம் கூறுகிறது.   

In this song, birth is metaphorized as a ‘great ocean’. The foot of God is shown to be understood without metaphorizing it as a ship. Therefore, grammarians call this a ‘single metaphor’ (Ekadesh metaphor).

பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர் 

நீந்தார் 

இறைவன் அடி சேராதார்